Ιδρυτική Διακήρυξη της Εργατικής Ενότητας (Σεπτέμβρης 2010)

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ   ΕΝΟΤΗΤΑ 
ΓΙΑ  ΖΩΗ  ΣΤΗ  Ν/ΖΩΝΗ

Συνάδελφοι Μεταλλεργάτες,

Ζούμε σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, που τίποτα από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα μας δεν είναι δεδομένο. Γνωρίζουμε αυτούς που οδήγησαν την χώρα σε ξένη κατοχή, αυτούς που   μας οδηγούν στην βαρβαρότητα των νεοφιλελεύθερων συνταγών τους, σε μια εξαθλίωση χωρίς αξιοπρέπεια και χωρίς δουλειά.

Η κυβέρνηση και η Τρόικα μαζί με τους υπόλοιπους βαστάζους αυτής της πολιτικής, καταργούν δικαιώματα δεκαετιών και σπρώχνουν τους εργαζομένους σε ένα σύγχρονο μεσαίωνα.

Σε αυτές τις συνθήκες κρίσης ο κλάδος μας έχει καταρρεύσει και κανείς δεν ενδιαφέρεται και δεν ασχολείται με την επιβίωση του.

Και το χειρότερο δεν ασχολούνται ούτε οι «εκπρόσωποί» μας αν και προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Τα «παχιά» λόγια και οι «επαναστατικές» κορώνες δεν σημαίνουν και αντίσταση.

Το ερώτημα είναι: υπάρχει διέξοδος;

Μπορούμε να αντισταθούμε και να αντιπαλέψουμε αυτή την κατάσταση;

Κατανοούμε τις τεράστιες δυσκολίες που υπάρχουν στις σημερινές συνθήκες για τον κλάδο μας, για τη δουλειά μας, για την κάλυψη των ανέργων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.

Ταυτόχρονα όμως βλέπουμε πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τον αγώνα για την υπεράσπιση της δουλειάς μας και των κατακτήσεων μας.

• Πιστεύουμε ότι η προοπτική βρίσκεται στην άμεση συμμετοχή μας στη δράση του συνδικάτου, την αλληλεγγύη, την αντίσταση και την ενότητα στη βάση των προβλημάτων μας.

• Ήρθε η στιγμή να πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια και να πάψουμε να τις αφήνουμε σε τυχοδιώκτες, πολιτικούς και «συνδικαλιστές».

• Η αντίσταση ενάντια στα μέτρα που μας γυρίζουν πίσω σε συνθήκες φτώχιας και εξαθλίωσης που ρημάζουν τον κλάδο είναι υπόθεση όλων μας και όχι κάποιων «σωτήρων» ή κομματικών μηχανισμών.

Συνάδελφοι,

Η αλληλεγγύη ανάμεσα μας είναι προϋπόθεση για να μη μας οδηγήσουν να τρωγόμαστε μεταξύ μας για το μεροκάματο, μιας και άλλοι είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του κλάδου και τον εφιάλτη της ανεργίας.

Ο αγώνας μας πρέπει να είναι τέτοιος ώστε αντί να μοιράζουμε «δίκαια» την εξαθλίωση να απαιτήσουμε δουλειά για όλους.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση θέλουμε και θα επιδιώξουμε να λειτουργεί και να διεκδικεί το συνδικάτο μας.

Μ' αυτό το πνεύμα αλληλεγγύης θα συντονίσουμε τα βήματά μας και με όλους τους μεροκαματιάρηδες που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται.

Αυτό θα το πετύχουμε όχι με άνωθεν εντολές και παρεμβάσεις αλλά στηριγμένοι στη θέληση των ίδιων των μεταλλεργατών.

Είναι αυτονόητη για μας η ενότητα μεταξύ των εργαζομένων στη βάση των προβλημάτων, χωρίς διακρίσεις. Για να υπερασπιστούμε αποφασιστικά τις κατακτήσεις μας, το μεροκάματό μας, την ασφάλισή μας, για να βελτιώσουμε τις συνθήκες δουλειάς μας.

Ταυτόχρονα όμως είναι απαραίτητη η ενότητα και σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Δεν είναι ώρα για πολλά σωματεία στον ίδιο χώρο δουλειάς. Αντίθετα απαιτείται ενιαία αγωνιστική και υπεύθυνη δράση μέσα από το συνδικάτο ώστε αυτό να υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ποια είναι η κατάσταση στο συνδικάτο;

Συνάδελφοι, όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει.

Οι μικροκομματικές επιλογές δημιούργησαν αδιέξοδο για τον κλάδο. Οι καταστροφικοί χειρισμοί τους όλα αυτά τα χρόνια έκαναν τεράστια ζημιά. Η αντιδημοκρατική λειτουργία και το «αποφασίζουμε και διατάζουμε» οδήγησε στην απαξίωση του συνδικάτου, στην αδράνεια χιλιάδων μεταλλεργατών, ακόμη και στην οργανωτική διάσπαση.

Με την ανοχή και τη στήριξη της «κομματικής» πλειοψηφίας, εμφανίστηκαν «συνδικαλιστές» που επιδιώκουν μόνο την προσωπική τους βόλεψη σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων.

Ήρθε η ώρα να πάρουν ανοιχτά θέση όλοι οι συνάδελφοι που στήριζαν μέχρι σήμερα την «πλειοψηφία», αλλά οι αξίες τους δεν χωρούν στην «διαχείριση» των λίγων τυχοδιωκτών.

Τους καλούμε να συμπορευθούν μαζί μας, για δουλειά με αξιοπρέπεια, για να κάνουμε και πάλι το Συνδικάτο όπλο στα χέρια των εργατών.

Φτάνει πια!

Δεν μπορούμε να περιμένουμε και να ελπίζουμε στη λύση των προβλημάτων μας από άλλους.

Με ενωτικούς αγώνες και μαζική δράση όλων μας μπορούμε και πρέπει να δώσουμε την απάντησή μας.

Να αναπτύξουμε τη δράση μας για να αναδειχθεί το πρόβλημα της ανεργίας της ζώνης στην κοινωνία.

Να πάρουμε πρωτοβουλίες για να κινητοποιηθούν και να συμπορευθούν μαζί μας όλοι οι ενδιαφερόμενοι κοινωνικοί φορείς.

Για να έρθει δουλειά στη ζώνη,

για τη σωτηρία και την ανάπτυξη της.

Όλοι εμείς, υπογράφουμε αυτή τη διακήρυξη νιώθοντας την ανάγκη να απευθυνθούμε σε όλους τους συναδέλφους μας καλώντας τους να συμπορευθούν μαζί μας για τη ζωή στη ζώνη.

Αφήνουμε πίσω την αδράνεια, την αδιαφορία, την παθητικότητα του «δεν γίνεται τίποτα».

ΑΜΕΣΑ ΘΑ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.

ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ.

ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ.  

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ.