Εργατική Ενότητα
ΜΕΤΑΛΛΕΡΓΑΤΩΝ
Συνάδελφοι Μεταλλεργάτες
Οι μέρες που ζούμε είναι οι χειρότερες που έχει γνωρίσει ο κλάδος στα χρόνια που υπάρχει.
Γι’ αυτή την κατάσταση γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι φταίνε οι κυβερνήσεις που πέρα και πάνω από χρώματα ακολούθησαν όλες την ίδια πολιτική διάλυσης της Ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας.
Αυτή την πολιτική στάθηκε ανήμπορο να την αντιπαλέψει το Συνδικάτο μας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια,
για ένα λόγο που τον γνωρίζουμε και τον ζούμε καθημερινά.
Η στείρα κομματική προσέγγιση της πλειοψηφίας που είχε την απόλυτη ευθύνη όλα αυτά τα χρόνια ,
κατάντησε το Συνδικάτο από ταξικό αγωνιστικό σε αναποτελεσματική προέκταση του κόμματος.
Αυτή την κατάσταση συνεχίζουν και θέλουν με κάθε τρόπο να τη διατηρήσουν, οι συνδικαλιστές της ΑΕΜ-ΠΑΜΕ που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους συναδέλφους, αν και διαθέτουν μικρή πλειοψηφία που δεν εκφράζεται στη Ζώνη. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι χωρίς δουλειά για τους μεταλλεργάτες, σύντομα θα μετατραπούν σε διοίκηση ενός Συνδικάτου φαντάσματος χωρίς μέλη και δύναμη. Αν αυτό θέλουν ας το πουν καθαρά.
Εμείς σαν Εργατική Ενότητα δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλουμε σε μια τέτοια προοπτική.
Η Εργατική Ενότητα είναι δημιούργημα της αγωνίας των μεταλλεργατών για τη σωτηρία του κλάδου και του Συνδικάτου. Αυτή η αγωνία εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογές και μας έδωσε την δύναμη να προχωρήσουμε.
Εκφράστηκε και πάλι με τη συμμετοχή και τη διάθεση των συναδέλφων στην συνέλευση τον Φλεβάρη.
Αυτό τρόμαξε τα επιτελεία και οδήγησαν σε διάλυση τη συνέλευση.
Η δύναμη των μεταλλεργατών φάνηκε και πρέπει να ενισχυθεί κόντρα σε κάθε προσπάθεια που τους θέλει πεινασμένους, εξαθλιωμένους και άβουλους χωρίς να μπορούν οι ίδιοι να αποφασίζουν για την ζωή τους.
Όμως συνάδελφοι για να προχωρήσουμε μπροστά, για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα σωτηρίας του κλάδου απαιτείτε μια άλλη προσέγγιση των προβλημάτων από τους ίδιους τους μεταλλεργάτες.
Είναι αδικαιολόγητο από κάθε άποψη μετά από 2,5 χρόνια διάλυσης του κλάδου να μένουμε στην έκφραση της αγανάκτησής μας στο καφενείο και να μην μπαίνουμε οι ίδιοι μπροστά στον αγώνα για ζωή.
Πρέπει να γίνει πλέον κατανοητό ότι αν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα :
- Δεν έχουμε το δικαίωμα να περιμένουμε κάποιοι άλλοι να μας λύσουν τα προβλήματα. Και δεν το θέλουν και δεν μπορούν. Οι σωτήρες τελείωσαν, τώρα το λόγο και τη δύναμη τον έχουν οι εργάτες.
- Δεν υπάρχουν περιθώρια άλλης ανοχής στα κομματικά παιχνίδια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
- Δεν μπορούμε να ελπίζουμε πλέον τίποτα από τις κινήσεις αγωνιστικής εκτόνωσης που μεθοδεύει η πλειοψηφία στα πλαίσια του ΠΑΜΕ. Άλλωστε αυτό αποδεικνύει η απραξία τους πέντε μήνες τώρα, που δεν έχει να δείξει κανένα αγώνα.
Αν πράγματι αντιλαμβανόμαστε το αυτονόητο, ότι δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, ότι δεν υπάρχει ελπίδα αν οι εργάτες δεν μπουν μπροστά πρέπει αποφασιστικά να σηκωθούμε από τους καναπέδες, να βγούμε από τα καφενεία στους δρόμους και να δηλώσουμε όλοι το παρόν στην προσπάθεια που σας καλεί η Εργατική Ενότητα. Ξεκίνημα να είναι η Γενική Συνέλευση που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι επιβάλανε να γίνει με την υπογραφή τους ώστε να αποφασίσουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, και όχι στημένες και από πριν ξεπουλημένες.
Από εδώ και πέρα οι κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της δουλειάς μας πρέπει να παίρνονται στις συνελεύσεις με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Έτσι μόνο θα γίνει ο μεταλλεργάτης μπροστάρης στους αγώνες και ο συνδικαλισμός θα αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο.
Οι προτάσεις της Εργατικής Ενότητας έχουν τεθεί στην κρίση των μεταλλεργατών και έχουν γίνει αποδεκτές από εκατοντάδες συναδέλφων.
Με τη συμμετοχή μας στη Συνέλευση να τις κάνουμε και αποφάσεις του Συνδικάτου, για να αναπτύξουμε ένα δυνατό αγωνιστικό κίνημα αντίστασης, που θα μπορεί να επιβάλει τις προτάσεις των εργαζομένων, να ανατρέψει την αντιαναπτυξιακή αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης μαριονέτας και της τρόικας.
ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΜΑΡΤΗ 6.00μμ στο ΕΚΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου